Cambodia

Lieve allemaal,

Inmiddels zijn we aangekomen in Vietnam, het laatste land op onze to-do list.
Afgelopen anderhalve week hebben we Cambodja doorkruist. Vanuit Siem Reap hebben we het wereldberoemde Angkor Wat bezocht. Dit was oprecht adembenemend mooi en groot. We zijn er, natuurlijk, op de fiets naartoe gegaan en hebben er de hele dag de tijd voor genomen. Dit tempelcomplex is echter zo groot dat we er maar eenderde van gezien hebben. De bouwwerken zijn enorm en het is moeilijk te geloven dat dit duizende jaren geleden door mensen gebouwd is.

De volgende morgen hebben we het regenachtige Siem Reap verlaten en zijn we per minivan, met uiteraard een malloot als chauf, naar Phnom Penh gereden. Phnom Penh is de hoofdstad van Cambodja en ik denk de meest chaotische stad die ik ooit bezocht heb! Ogen en oren kwamen we hier tekort en hebben ons dan ook regelmatig terug getrokken op het dakterras van ons guesthouse, omdat we het bijna niet meer aan konden.
In Phnom Penh hebben we de Killing Fields en het Tual Sleng museum bezocht. Eind jaren zeventig is Cambodja geteisterd door de geschifte, communistische leider Pol Pot en zijn Khmer Rouge (ofwel de Rode Khmer). In Cambodja zijn verschillende Killing Fields, dit zijn velden waar duizenden onschuldige Cambodianen zijn omgebracht op zeer brute wijze. Op het Killing Field zijn de massa graven te zien, die als gapende kuilen inmiddels begroeid zijn met gras en bloemen, maar waar elk regenseizoen nog menselijke restanten als botten en tanden naar de oppervlakte komen. Verder is er een enorme stupa gebouwd ter nagedachtenis van de slachtoffers, met hierin vele schedels die gevonden zijn. Het is niet te beschrijven wat we op dit Killing Field allemaal gezien en gehoord hebben, en na afloop waren we er stil en zelfs een beetje misselijk van.
Vervolgens hebben we ook nog een museum bezocht. Dit museum was ooit een basisschool maar in de tijd van Pol Pot is deze school omgebouwd naar gevangenis. Alles is nog in dezelfde staat en er zijn verschillende foto reportages te zien van de slachtoffers en de situatie zoals die eind jaren zeventig was. Een nogal heftige dag was dit. Toch ben ik blij dat we het bezocht hebben, op deze manier zijn we veel meer te weten gekomen over de geschiedenis van Cambodja en krap je wel even twee keer achter je oor als je bedenkt hoe kort geleden dit eigenlijk gebeurd is. Ik vind het echt heel knap hoe de Cambodjanen het leven oppakken en altijd even vriendelijk zijn, ondanks dat er tot op de dag van vandaag nog steeds mensen overlijden of een ledemaat verliezen door de onontplofte mijnen waar het land mee bezaaid is (met dank aan Amerika en de Rode Khmer).

Goed dat was dus ons portie ellende. Na Phnom Penh zijn we verder afgereisd naar Sihanoukville, een haven/badplaats aan de kust van Cambodja. Hier hebben we een paar heerlijke dagen aan het strand vertoefd en een paar keer de bloemetjes aardig buiten gezet. Super fijn om weer even aan de kust te zijn na toch wel zes weken in het binnenland te hebben gezeten. De omgeving verkennen hebben we dit keer gelaten voor wat het was. Het stadje zelf zit vol backpackers, restaurants, barretjes, dus hebben we even vakantie gevierd! :D Hahaha, wat moet dat ondankbaar klinken in jullie oren? Maar als ik heel eerlijk ben, zat mijn hoofd echt even helemaal vol met alle ervaringen en indrukken die we te verwerken hebben en zag ik een beetje op tegen Vietnam, omdat mijn hoofd eigenlijk verzadigd was.

Maar... We zijn weer helemaal als herboren en inmiddels aangekomen in Ho Chi Minh City (Saigon) in het zuiden van Vietnam. De tocht hier naartoe was een zuur appeltje, daar we 16 uur in de bus hebben gezeten (een nachtbus), met stoelen die amper naar achteren konden. Maargoed we zijn er! De chaos waar we voor gewaarschuwd zijn valt ons eigenlijk alles mee, vergeleken met Laos en Cambodja is het hier, schoon, modern, met zelfs geasfalteerde wegen!
Morgen beginnen we naar het noorden te reizen en wordt onze eerste stop Mui Ne, een plaatsje aan de kust.

De tijd gaat nu echt heel snel. Nog vijf weken en dan sta ik weer op Nederlandse bodem, ik kan het me nog niet echt voorstellen maar kijk er echt naar uit! Voor die tijd breng ik jullie zeker nog op de hoogte van onze belevenissen in Vietnam. Onze visum voor Vietnam loopt 13 november af, en de laatste tien dagen zullen we doorbrengen op de Thaise eilanden, waar we waarschijnlijk veel mensen zullen tegen komen die we ondertussen ontmoet hebben! Dus dat wordt een mooi afsluitertje!

Tot gauw! Liefs Michelle